ارتباط میان استرس والدین و چاقی کودکان

چاقی کودکان به عنوان یک اپیدمی به شمار رفته که پیامدهای فیزیکی، روانی و اجتماعی آن اغلب تا بزرگسالی ادامه می یابد. شناخت و تشخیص فاکتورهای مربوط به والدین که بر چاقی کودکان مؤثر هستند ممکن است برای ایجاد راهکارهای پیشگیرانه مفید باشد. بسیاری از مطالعات بر وجود ارتباط میان چاقی کودکان و استرس منجر شونده به پاسخ های سایکولوژیک در والدین کودکان چاق تأکید کرده اند.

مکانیسم های متعددی پیرامون تأثیر استرس بر پیشرفت چاقی کودکان مطرح شده است. والدینی که استرس های چندگانه ای را تجربه می کنند، زمان کمتری را با فرزندان خود گذرانده و همچنین کمتر از از راهکارهای مؤثر ارتباطی میان والدین و فرزند استفاده می نمایند. این امر منجر به کاهش نظارت والدین بر نوع تغذیه و فعالیت فیزیکی کودکان می گردد. والدین تحت استرس، میوه و سبزیجات کمتر و غذاهای غنی از چربی و شکر بیشتری مصرف کرده و زمان کمتری را برای تهیه ی غذاهای سالم صرف می کنند؛ در نتیجه اغلب فست فود ها را انتخاب می نمایند. نتایج مطالعات همچنینی نشان می دهد که والدین کودکان چاق نه تنها از نظر سلامت فیزیکی و روانی در شرایط خوبی قرار ندارند، بلکه کمتر فرزندان خود را به داشتن فعالیت فیزیکی تشویق می نمایند. البته تصور و برداشت والدین از استرس عمومی خود نیز می تواند مستقل از عوامل استرس زای واقعی حائز اهمیت باشد. علاه بر این، کیفیت ضعیف خواب نیز با استرس، رژیم غذایی ناکافی و سطح فعالیت فیزیکی پایین در ارتباط است، اما اینکه این عوامل چگونه بر سلامت کودکان تأثیر می گذارد هنوز مشخص نشده است. 

با این حال یافته های مطالعات گوناگون از این فرضیه که احتمال چاقی در فرزندان دارای والدین تحت استرس بیشتر است، حمایت می کنند. همچنین نشان داده شده است که این کودکان از غذاهای آماده به میزان بیشتر و از میوه جات و سبزیجات در مقادیر کمتر مصرف کرده و فعالیت بدنی کمتری دارند.