شیوع چاقی

تحقیقات جدید نشان داده اند که نوجوانانی که دارای ناتوانی جسمی و یا روانی همچون اختلال در یادگیری هستند، نسبت به گروه همسالان خود با احتمال بیشتری به چاقی مبتلا شده و در عین حال بیشتر درگیر رفتارهای ناسالم به منظور کاهش وزن می شوند.

در صد و چهل ودومین نشست سالیانه انجمن سلامت عمومی آمریکا، یکی از بزرگترین مطالعات انجام شده بر روی وزن، فعالیت بدنی و کاهش وزن در نوجوان ارائه شد. در این مطالعه 9775 نوجوان مشغول به تحصیل در سال های تحصیلی 12-9 از چهار ایالت بررسی شدند. در این نظر سنجی درباره وجود معلولیت های جسمی، مشکلات عاطفی، و یا ناتوانی های یادگیری که به مدت 6 ماه یا بیشتر ادامه داشته است، سوال شد. وزن و قد آنها ثبت شده و شاخص توده بدنی متناسب با سن وجنس با استفاده از جداول مرجع رشد محاسبه شد. شاخص توده بدنی بالاتر از صدک 95% چاق در نظر گرفته شد. با استفاده از این اطلاعات، محققان اثرات عادات غذایی و فعالیت بدنی را بر روی چاقی همراه با در نظر گرفتن وضعیت ناتوانی این نوجوانان بررسی کردند. از میان 22% ای که به سوالات پاسخ دادند، 51% ناتوانی، 55% مشغول به تحصیل در سال های تحصیلی 10و9 ، 75% 17-15 ساله، و63% سفید پوست بودند.

طبق نتایج به دست آمده، احتمال ابتلا به چاقی در نوجوانانی دارای معلولیت، 70% بیشتر از همسالان سالم بود. و تلاش برای کاهش وزن 40 درصد بیشتر گزارش شد. چاقی در نوجوانان معلول نسبت به افراد بدون معلولیت بیشتر بود (16% در مقابل10%). تقریبا نیمی از پاسخ دهندگان اظهار کردند که به طور فعال در تلاش برای کاهش وزن بودند، که در این میان نوجوانان معلول نسبت به افراد بدون معلولیت با احتمال 40% بیشتر برای کاهش وزن تلاش کردند. در میان نوجوانان معلول، فعالیت بدنی کمتر و در عین حال رفتارهای پرخطر بیشتری برای کاهش وزن گزارش شد. انجام فعالیت بدنی (به مدت حداقل 60 دقیقه به مدت حداقل 5 روز در هفته) درنوجوانان معلول کمتر از گروه سالم گزارش شد (38% در مقابل 52%).

بر اساس گزارش ها آنچه باعث تعجب پژوهشگران در این مطالعه شد، تفاوت قابل ملاحظه در بروز رفتارهای ناسالم کاهش وزن در میان نوجوانان معلول بود. 12% از نوجوانان معلول از ملین و یا تحریک برای استفراغ، 11% از داروهای کاهنده وزن، و 20% از آنها از با امتناع از خوردن به مدتهای طولانی سعی در کاهش وزن داشتند.

این احتمال وجود دارد که این نوجوانان به دلیل شانس کمتر برای داشتن فعالیت بدنی و رژیم غذایی سالم به سمت روش های ناسالم برای کاهش وزن گرایش پیدا می کنند. تفاوت در میزان استفاده از میوه ها و سبزی ها در رژیم غذایی هفتگی تفاوت آماری معنی داری را ایجاد کرد. عوامل خطر ساز برای چاقی، همانند تماشای روزانه بیش از 2 ساعت یا بیشتر تلویزیون و یا بازی های کامپیوتری بیش از 2 ساعت در هر دوگروه اثر مشابهی داشت.

در نهایت عدم توجه به شرایط در این قشر خاص در دوره نوجوانی در مدرسه و منزل منجر به تشدید اثرات نامطلوب تری در دوره جوانی خواهد شد. . در گذر از دوره نوجوانی به جوانی و تمایل به استقلال در این گروه، در صورت عدم کنترل قبلی به تبع وجود استقلال مالی و تصمیم گیری، این جوانان در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به چاقی خواهند بود. بنابراین انتخاب رژیم غذایی مناسب، فعالیت بدنی کافی، و استراتژی کنترل وزن درنوجوانان معلول در برنامه های ارتقا سلامت جامعه گنجانده شده و توجه بیشتری به این مسئله معطوف گردد.