ارتباط بین مصرف زردچوبه و چاقی

زردچوبه با نام علمی curcuma longa که در طب سنتی از دیرباز دارای جایگاه ویژه ای می باشد متعلق به خانواده زنجبیل است. قسمت های ریزوم (ساقه زیر زمینی) این گیاه، در بسیاری از کشورها به صورت سنتی به عنوان ادویه و دارو استفاده می شود. زردچوبه گیاه بومی نواحی گرم آسیا، نظیر کشورهای هندوستان، چین، تایوان و اندونزی می باشد. کورکومین، ماده موثره ریزوم زردچوبه با نام شیمیایی diferuloylmethane است. کورکومین به خاطر دارا بودن گروه فنولی خود دارای فعالیت آنتی اکسیدانی و ضد التهابی می باشد. در بیماری های مزمن مختلف که در آن التهاب نقش عمده ای دارد، کورکومین اثرات بالقوه درمانی دارد. پودر ریزوم این گیاه در فرآورده های دارویی جهت درمان بیماری های متعددی از جمله بیماری های گوارشی، کبدی، سرطان، آرتریت روماتوئید، آلرژی، آسم، آترواسکلروز، بیماری های عصبی و دیابت استفاده می شود.

در این مقاله ما شما را با خلاصه ای از مصرف زردچوبه و چاقی و مکانیسم بیوشیمیایی آن آشنا می کنیم.

چاقی در سراسر جهان به عنوان یک مشکل بهداشتی به رسمیت شناخته شده است. مطالعات گسترده نشان داده است که چاقی عامل خطر مهمی برای بیماری های مختلف از جمله بیماری قلبی عروقی، سکته مغزی، دیابت نوع 2، فشار خون بالا، آرتروز و برخی از انواع تومورها می باشد. شیوع چاقی و اضافه وزن در کشورهای در حال توسعه، از جمله ایران، رو به افزایش است.

چاقی می تواند باعث گسترش التهاب مزمن، افزایش اختلالات متابولیکی و مقاومت به انسولین شود. شواهد علمی نشان می دهد که همراه با گسترش بافت چربی سفید (WAT) در چاقی، تغییراتی در سلول های بافت چربی و فاکتورهای ترشحی آن رخ می دهد. کورکومین باعث افزایش بیان آدیپونکتین (مهم ترین عامل ضد التهابی ترشح شده توسط سلول های چربی) و همچنین تاخیر در تمایز سلول های چربی شود. کورکومین به طور مستقیم با بافت چربی در سرکوب التهاب مقابله می کند و می تواند تنظیم بیان ژن های مختلف سایتوکاین های التهابی از جمله TNF-α، IL-1، IL-2 و IL-6 را از طریق غیر فعال کردن فاکتور رونویسی NF-kB کاهش دهد. همچنین می تواند در دوز پایین پاسخ آنتی بادی ها را تقویت و ماکروفاژها و سلول های کشنده طبیعی را فعال کند. در نتیجه می توان گفت کورکومین باعث سرکوب التهاب، مهار تمایز سلول های چربی و همچنین تقویت فعالیت آنتی اکسیدانی می گردد.

دوز مصرفی: میزان مصرف زرد چوبه به عنوان دارو تا روزی 3 گرم برای اشخاص بالغ بلامانع می باشد.

عوارض جانبی: زردچوبه یک ماده افزودنی به غذای روزانه انسان ها در اکثر جوامع است و تاکنون عوارض جانبی خطرناکی با مصرف آن گزارش نشده است. ولی عوارض جانبی این ماده در موارد خاصی مشاهده شده است که باید مورد توجه قرار گیرد. تماس با زردچوبه در افرادی که به گیاهان خانواده زنجبیل حساسیت دارند، موجب حساسیت پوستی می شود. مصرف زردچوبه ممکن است موجب تحریک در ترشح و انقباضات کیسه صفرا شود، لذا تجویز آن به افراد مبتلا به سنگ صفرا، یرقان ناشی از انسداد مجاری صفرا و کولیک حاد مجاری صفرا پیشنهاد نمی شود.

تداخل دارویی: تجویز زردچوبه همزمان با لوواستاین و آتورواستاتین و همچنین داروهای کاهنده قند خون و همچنین داروهای کاهنده فشار خون احتمالا موجب تشدید اثر آنها می شود. زردچوبه همچنین موجب مهار فعالیت پلاکت ها می شود؛ در نتیجه مصرف آن همزمان با داروهایی مانند آسپرین و ضدانعقادها مانند وارفارین و هپارین توصیه نمی شود.

اگر چه کورکومین خالص در مسیر چندین بیماری مورد بررسی قرار گرفته است اما شواهد در مورد اثرات رژیم غذایی زردچوبه محدود است. نکته مهمی که می بایست در نظر داشت، این است که مصرف زردچوبه به عنوان دارو جهت پیشگیری و درمان بیماری های متعدد نیاز به آزمایش های بالینی تکمیلی دارد.