بازتوانی قلبی چیست ؟

بازتوانی قلب انجام فعالیتهای بدنی سفارش شده را با تعدیل ریسک فاکتورهای کرونر توام میکند در بیمارانی که بیماری قلبی شناخته شده دارند . اهداف بازتوانی قلب ، بهبود بخشیدن به توانایی عملی ، تسکین دادن یا کاهش دادن علایم وابسته به فعالیت ، کاهش ناتوانی ، و مشخص کردن و مورتالیته بعلت بیماری قلبی – عروقی است .

هدف نهایی بازتوانی قلب بازگرداندن و حفظ وضعیت بهینه فیزیولوژیکی ، روانی ، اجتماعی و شغلی فرد است .

بازتوانی قلب و تلاشهای هدفدار متمرکز شده در ورزش ، کنترل لیپید ، کنترل هیپرتانسیون ، و ترک سیگار میتواند میزان مورتالیته قلبی – عروقی را کاهش دهد . همچنین بهبود بخشیدن توانایی عملی ، فرو نشاندن اسکیمی میوکارد ، کند کردن و به تاخیر انداختن پیشرفت وارونه آترواسکلروز کرونر و کاهش خطر حوادث بعدی کرونر در کاهش مرگ میر موثر است . بدینگونه بازتوانی فلب ، مراقبت استانداردی است که بایستی با طرح درمانی بیماران CAD ترکیب و تلفیق شود.

این برنامه ها بایستی بر روی 3 قسمت عمده تاکید کند :

1. انجام ورزش و فعالیت ( Exercise-training ) 2 . اصلاح ریسک فاکتور ( Risk factor Modification ) 3 .ارزیابی و بررسی شغلی و روانی – اجتماعی و مشاوره (Psychosocical and vocational evaluation and counseling ) Exercise Training

میزان مرگ و میر :

انجام فعالیت و ورزش جزء لاینفک بازتوانی قلب است . مطالعات نشان داده است که افزایش میزان فعالیت فیزیکی رابطه عکس با میزان مورتالیته ناشی از قلبی – عروقی دارد . در مطالعاتی که توسط Alumni و همکارانش انجام گرفته ، خطر مرگ بطور چشمگیری به علت افزایش فعالیت فیزیکی از kcal/wh 3500-500 کمتر شده است .

توانایی عملی :

انجام فعالیت بدنی میزان دقیق توانایی عملی بررسی شده را از طریق مکانیسم های گوناگون بهبود می بخشد این مکانیسم شامل : تغییرات همودینامیکی و قلبی ، تناوب در پاسخ های عصبی – هورمونی ، و تغییرات محیطی در عضله اسکلتی و حمل و نقل اکسیژن .

 

برگشت به کار :

پیشرفت در توانایی عملی می تواند اجرای زیاد فعالیتها را در بین بیماران قلبی ، بهبود ببخشند . بعد از MI ، 49% تا 93% بیماران به کار خود بر میگردند . عوامل جمعیتی و اقتصادی – اجتماعی 50% در برگشت فرد به کار تاثیر دارد ، و عملکرد فیزیکی – روحی در 29% موارد و فاکتورهای پزشکی فقط 20% در اینجا پیش بینی کننده هستند .

سایر ریسک فاکتورها :

انجام فعالیتهای ورزشی در حد مطلوب در متابولیسم چربی و کربوهیدرات تاثیر می گذارد و به این ترتیب در کنترل ریسک فاکتورهای CAD کمک میکند . با مصرف رژیم غذایی حاوی چربی پایین ، کلسترول پایین و برنامه های کاهش وزن ، ورزش منظم ، تاثیر مثبت در پروفیل های چربی و به تعویق افتادن پیشرفت CAD آترواسکلروتیک ایجاد می شود . فعالیت فیزیکی باعث می شود ، بطور متوسط افزایشی به میزان 15% - 5% در میزان کلسترول مفید ( HDL ) ایجاد شود ، گرچه مدارک نشان میدهد که ورزش روی سطح LDL و کلسترول توتال تاثیر میگذارد .

گروه های خاص :

خانمها : همچنین انجام تمرینات بدنی در خانمهای سالم و افراد بزرگسال سالم باعث بهبودی چشمگیر در توانایی عملی می شود . بیش از 50% موارد مرگ و میر ناشی از CAD امروزه در بین خانمها است و مورتالیته بعد از MIدر خانمها بیشتر از آقایان است . بنابراین بازتوانی قلب در بین خانمها یک مطلب مهم است .

افراد بزرگسال : اوج توانایی عملی با توجه به سن کاهش می یابد ، اما این کاهش میتواند با انجام تمرینات بدنی از شدتش کم شود

نارسایی قلب:

تخمین زده شده است که 2-1 میلیون نفر در ایالات متحده مبتلا به نارسایی قلبی هستند . مورتالیته در چنین افرادی با چنین شرایطی با افزایش سن افزایش می یابد . توجهات چشمگیر اخیرا روی استفاده از بازتوانی ورزش بین بیماران دارای نارسایی قلبی متمرکز شده است ، که با بهبودی در حدود 25% - 18 % در میزان اکسیژن دریافتی و 34% - 18 % افزایش مدت فعالیت بدنی همراه بوده است . با انجام فعالیت های بدنی در چنین بیمارانی آستانه Anaerobic را با لا می برد و پاسخهای تهویه ای را به ورزش بهبود می بخشد .

برنامه های فعالیت ورزشی :

برنامه ها بایستی تنظیم شده باشد وبر دستورالعمل های بعدی مورد قبول نیز مطابق با ورزش تجویز شده به بیماران دارای بیماری قلبی نظارت شود.

اصلاح ریسک فاکتورها :

1. مشاوره تغذیه ای 2. ترک سیگار