ارتباط پوکی استخوان با اندازه های تن سنجی

وکی استخوان و چاقی دو مشکل عمده بهداشت عمومی در سراسر جهان هستند. با توجه به نتایج متناقضی که در مورد ارتباط بین اندازه گیری های تن سنجی و چگالی توده استخوانی (BMD) وجود دارد و همچنین تفاوت بین نژادهای مختلف، این مطالعه به بررسی ارتباط بین شاخص توده بدن (BMI)، نسبت دور کمر به قد (WHR) و دور شکم (AC) با BMD و پوکی استخوان در بزرگسالان ایرانی می پردازد.

این مطالعه از نوع پایه جمعیت مقطعی است که در ماه مارس سال 2012 تا مارس 2013 با استفاده از داده های مرحله سوم طرح جامع IMOS در شهرستانهای سنندج و اراک انجام شده است. مطالعه IMOS روی 2625 نفر از مردم ایران انجام شده است. متغیرهای مورد بررسی شامل سن، جنس، قد، وزن، BMI، دور کمر و دور باسن، و همچنین سابقه شکستگی قبلی در لگن، ستون فقرات و استخوان گردن فمور؛ و نتیجه BMD (نمرهT و نمره Z). تجزیه و تحلیل آماری با استفاده از SPSS نسخه 16 انجام شد.

2022 نفر (1303 زنان، مردان 719) به بررسی های ما وارد شدند و به چهار گروه جنسی / سن طبقه بندی شدند. بیشترین و کمترین ارتباط بین شاخص توده بدن وBMD در کل منطقه باسن در زنان یائسه و مردان به ترتیب کمتر از 50 سال مشاهده شد. در ارزیابی یکسان برای هم گردن فمور و هم منطقه ستون فقرات، بالاترین و پایین ترین ضریب همبستگی در زنان یائسه و مردان به ترتیب کمتر از 50 سال مشاهده شدند.

با توجه به نتایج، افزایش دور کمر به طور مستقیم با افزایش BMD همراه بود، در حالی که ارتباط معکوس بین WHR و BMD ران مشاهده شد. در تجزیه و تحلیل مشابه در گردن فمور و WHR، ضریب همبستگی در زنان یائسه و مردان کمتر یا مساوی 50 به عنوان بالاترین و پایین ترین، به ترتیب در میان چهار گروه گزارش شده است.

نتایج نشان داد که BMI یک عامل محافظ و WHR بالا یک عامل خطر برای پوکی استخوان است. هرچند که باید یادآوری شود که ما نمی توانیم به طور خاص عنوان کنیم که توده بافت بدون چربی، توده چربی و وزن کل واقعا بر افزایش BMD در شرکت کنندگان با اضافه وزن / چاق موثر است.